دل باخته

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم

( الَّذِینَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللَّهِ وَأُولَئِکَ هُمُ الْفَائِزُونَ ) ـ آنان که ایمان آوردند و از وطن هجرت گزیدند و در راه خدا به مال و جانشان جهاد کردند آنها را نزد خدا مقام بلندتری است و آنان بالخصوص رستگاران و سعادتمندان دو عالمند.(آیه 20سوره توبه) 

عشـقا ، تـویی سلـطان مـن ، از بـهر مـن داری بـزن

روشـن نـدارد خـانــه را قـنـدیـل نـاآویـخـتـه

(مولانا)

سرداری دلاور ازخیل سرداران غیور وپاکباز استان زنجان

سردارپاسدار شهید منصور سودی

فرمانده مخلص و دلاور اطلاعات و عملیات تیپ انصارالمهدی(ع)استان زنجان در عملیات شکوه مند نصر 7  (مردادماه 1366 ـ ارتفاعات سلیمانیه عراق )

وصیت‌نامه پرگهر وگرانبهای سردار شهید منصور سودی :

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم

(و لا تحسبن الذین قتلوا فى سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون)   _ (و حساب نکنید کسانى که در راه خدا کشته شدند مرده اند، بلکه آنها زنده اند و در نزد خدایشان روزى مى خورند)) (سوره آل عمران آیه 169)

به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان گلگون کفن اسلام و با درود و سلام به محضر مبارک حضرت ولى عصر ((ارواحنا له الفداء)) مهدى موعود، امام زمان (عج) و نایب برحقش رهبر کبیر انقلاب اسلامى حضرت آیت الله العظمى الامام الخمینى (دامة برکاته) و با درود به روان پاک شهداى گلگون کفن انقلاب اسلامى ایران و با سلام فراوان بر امت قهرمان و شهیدپرور انقلاب اسلامى ایران و با سلام گرم بر آن پدرانى که با زحماتى فراوان، نانى حلال تهیه نموده و بر خانواده خود دادند و با سلام گرم بر آن مادرانى که چندین سال با زحمات فراوان خود فرزندانى برومند و رشید بزرگ کرده و آنها را به جاى خلعت دامادى، لباس رزم به دامادشان مى پوشانند و آنها را روانه جبهه‌هاى جنگ حق علیه باطل، اسلام علیه کفر، مستضعف علیه مستکبر مى کنند و هنگامى که خبر شهادت پرافتخار آنها را مى شنوند با قلبى آکنده از عشق و ایثار و ایمان و خالصانه فریاد برمى آورند ((انا لله و انا الیه راجعون)) و فریاد مى زنند به درگاه خداوند متعال و مى گویند: پروردگارا! این قربانى ناقابل از ما قبول بفرما.

 با سلام گرم و فراوان بر آن پیر جماران، امید مستضعفان جهان و رهبر کبیر انقلاب و ابرمرد تاریخ بشریت، امام امت که چگونه مثل کوه استوار و مثل دریا خروشان و مثل شیر خدا، على مرتضى غران و مثل حسین ابن على شهادت طلب و مثل على یار مظلومان و مستضعفان و ستمکشان و یتیمان که این انقلاب را به یارى خداوند قادر و متعال و به حکم امام زمان رهبرى مى کند و بالاخره سلام بر خون جوشان شهداء که درخت پرثمر اسلام را آبیارى نمودند.

باز سلام و سخنى با امت قهرمان و شهیدپرور ایران دارم که البته باید بگویم من شرمنده ام از اینکه بتوانم، سخنى با این ملت قهرمان پرور بگویم و من خیلى، خیلى کوچکتر از آنم که براى شما پیامى بدهم.

اى ملت قهرمان و شهیدپرور! من عاجزانه از شما مى خواهم که هرگز این امام عزیز را تنها نگذارید و همیشه گوش به فرمان این پیر جماران باشید و هرگز تن به شایعه پراکنى ندهید و این فساد بزرگ را ریشه کن کنید و همانطوریکه امام عزیزمان فرمودند: ((دیگر این انقلاب مسیر و راه خود را پیدا کرده و فقط از داخل کشور مواظبت کنید و هرگز جبهه هاى جنگ را فراموش نکنید)) و همانطورى که امام عزیزمان فرمودند: ((مسئله اصلى جنگ است)).

اى پدران و مادران! شما وظیفه‌مهمى را به دوش دارید و آن هم این است که باید فرزندانى پرورش دهید که راه این شهیدان را ادامه دهند. و از شما عاجزانه مى خواهم که هرگز از رفتن فرزندانتان به جبهه هاى جنگ جلوگیرى نکنید بلکه آنها را به این کار تشویق کنید.

اى برادران پاسدار از شماها نیز عاجزانه مى خواهم که مواظب کارهاى خود و برخورد خود با مردم باشید و بدانید که حاصل خون و تلاش این ملت است که شما به این مرتبه رسیده‌اید و بدانید که این مکانى که شما در آنجا خدمت مى کنید در آن مکان قبل از شما برادرانى خدمت مى کردند که بندگان خالص خدا بودند و از این مکان شهیدانى چون قامت بیات و ابوالفضل پاکداد و اصغر محمدیان و اکبر منصورى ها و غیره رفته اند و این خدمت و کار و مکان مقدس را به شما سپرده اند. و برادر تویى که اکنون چگونه راه آنها را ادامه بدهى و برادرم شمایى که اکنون در پشت میز نشسته اى. بدان که این میز، میز ریاست نیست. مواظب باش که یادت نرود این میز حاصل خون این جوانان عزیز و برومند است. برادرم! هرگز خانواده هاى عزیز شهدا را فراموش نکنید. چون آنها چشم انتظارند که شما چگونه راه عزیزانشان را ادامه مى‌دهید و هرگز از معنویات دور نشوید و آنها را از یاد نبرید و به مادیات دل نبندید که انسان را از یاد خدا غافل مى کند و هرگز با مردم، بدرفتارى نکنید و مواظب باشید که این مردم از شماها بدبین نباشند و از خداوند متعال آرزوى موفقیت شما عزیزان را خواهانم و خداوند به من و شما توفیق عنایت بکند و خداوند پشتیبان شماها باشد و از خداوند آرزوى توفیق ادامه راه شهیدان را خواهانم.

سخنى چند با پدر و مادر و همسر و برادران و خواهرانم و بالاخره سلام بر پدر و مادر و همسر و برادران و خواهرانم. پدرم! من از شما عاجزانه مى خواهم، سلام گرم مرا که فرزندى بودم برایت، نامهربان و اذیت آور بپذیر.

پدرم! من از شما عاجزانه مى خواهم که در حق خودتان که حق پدرى است و حق پدرى حق بزرگى است بر گردن فرزند، بگذرید و مرا حلالم کنید و پدرم! من ناقابل ارزش این حق را ندانستم و کوتاهى نمودم. مرا ببخشید.

پدرم! مى دانم که در این .2 سال زندگى خود چگونه زحمتها کشیدید که تا مرا به این حد رساندید ولى اکنون که نوبت من بود که خدمتى به شما بکنم و شما را رها کردم و به دنبال کار خود رفتم. و پدرم! اى عزیزترین و گرامى ترین پدران، مى دانم که به خاطر اینکه من فرزندى صالح و درست به بار بیایم، چقدر برایم زحمت کشیدى و از خیلى کارها مرا منع نمودى که من فکر مى کردم، بدى مرا مى گفتى و بعدها فهمیدم که سخنان شما برایم پرارزشترین سخنان بود و باعث شد که الحمدلله به گمراهى کشیده نشوم و به گروهکهاى چپى و راستى نپیوندم. پدرم! من نمى توانم و نتوانستم عوض این محبتهاى شما را جبران کنم، ولى از شما مى خواهم که به خاطر خدا حق و نان خود را برایم حلال کنید، چون عاق والدین شدن سخت است و تحمل عذاب آن نیز خیلى سخت بوده و این کار من نیست که بتوانم، تحمل کنم.

پدر عزیزم! به هر حال از شما عاجزانه مى خواهم که مرا ببخشید.

مادرم! اى مهربانترین مهربانان و اى عزیزترین عزیزان! اى مادرى که راه زهرا رفتى و مرا در دامان گرم خود بزرگ کردى و به این حد رساندى و به من شیر حلال دادى و شبها بالاى گهواره‌ام بیدار ماندى و خواب را به چشم خود حرام نمودى تا مرا به این حد رساندى. ولى من به جاى تشکر و قدردانى از زحمات تو به تو اذیت نمودم و یادم هست که چگونه به خاطر من رنجها کشیدى و گاهى مواقع بود که به خاطر من گریه مى کردى.

اى مادرم! اى مهربانترین مادر از تو نیز تقاضاى عفو و حلالیت دارم و امیدوارم که مرا حلال کنید. و مادرم! از تو مى خواهم که هنگامى که خبر کشته شدن مرا به تو دادند، هیچگونه ناراحت نباشى. و همچون مادر حر دلاور که وقتى خبر شهادت فرزندش را دادند، گفت: ((فرزندم اکنون شیرم را حلالت کردم و حق خودم را به تو بخشیدم)) باشى و صبور باشى در این راه و تو باید فرزندان دیگرت را نیز در این راه بدهى. چون یک فرزند در راه انقلاب دادن خیلى کم است و مانند مادرانى باش که شش یا بیشتر فرزندانشان را داده اند و شوهرشان را نیز از دست داده اند و مى گویند: ((که اگر امام اجازه دهد، خودم هم مى روم)). مادر تو را به صبر و بردبارى و سخاوت و شجاعت و استقامت مى خوانم و از تو مى خواهم که همچون زینب کبرى آن شیر زن کربلا باشى و مادرم به همسرم نیز دلدارى بده و از عوض من از ایشان مواظبت کن و نگذار او خود را تنها بداند و او را به جاى من بدان. مادرم تو باید بعد از من برادارنم را یکى یکى بفرستى چون ماها ارزش نداریم و در برابر این اسلام بزرگ و این انقلاب عزیز و در برابر این مادران و این رزمندگان ما خیلى کوچک هستیم. مادرم! هرگز برایم نگران و ناراحت نباش. چون اگر لیاقت شهادت را پیدا کردم و شهید شدم، بدان که شهادت براى من از آغوش گرم تو شیرین تر و از کنار همسرم بودن و درد دل کردن با وى بهتر و از عسل نیز برایم شیرین تر است. خلاصه شهادت آرزوى دیرینه من است. مادرم! امیدوارم اگر به خاطر خدا هم شده، شیرت را برایم حلال کنى و از حقت بگذرى. مادرم از خداوند متعال برایت آرزوى صبر و بردبارى را خواهانم و مادرم خداوند یار و پشتیبان تو باد.

سخنى چند با همسرم: همسرى که همدرد و هم غم من هستى. همسرم از تو مى خواهم که از فراق من هیچ گونه غم و اندوهى به خود راه ندهى و بردبار و شکیبا باشى. اى همسرم! صبر داشته باش و صبر کن. همسرم تو باید راه ما را ادامه بدهى و اگر فرزندى به دنیا آوردى، طورى او را تربیت بکنى که همچون على ابن الحسین که راه حسین عزیز را ادامه داد راه ما و راه شهیدان را ادامه بدهد. همسرم! همچون ام‌لیلا و نیز همچون عروس قاسم باشى و براى ادامه دادن راه حسین عزیز و زینب کبرى بمان و هر گونه سخنى و رنجى را تحمل کن و هیچگونه نگران نباش و همسرم بعد از من مى دانم به تو زخم زبانها خواهند زد و خیلى حرفها برایت خواهند گفت، منظورم همانهایى است که در هنگام حیاتم مى گفتند ولى همسرم هیچ گونه از این حرفها را به خود نگیر و صبر داشته باش، همانطوریکه به زینب زخم زبانها زدند و صبر کرد.

همسرم مى دانم که من حق همسرى به تو را ادا نکردم و خیلى کوتاهى کردم و تو را به این زودى رها نمودم و به دنبال کار خود رفتم. ولى همسرم تو را به حق زهرا قسمت مى دهم که هر گونه رنج و نگرانى و کوتاهى را که از من دیده اى، حلالم کنى. همسرم! همچون همسر دیگر شهدا باش که شوهرشان را داده اند و خود نیز راهشان را ادامه مى دهند.

همسرم از تو مى خواهم که سنگرت را هرگز خالى نگذارى و یا در سنگرت سستى نکنى و سنگر تو حجاب است و اگر سنگرت را خداى ناکرده رها کنى و یا در حفظ آن سستى کنى، این را بدان که روحم همیشه در رنج و مشقت خواهد بود. همسرم! تو را به خداوند متعال مى سپارم. از خدا خواهانم که به تو توفیق موفقیت در همه کارهاى خیر را عنایت فرماید. همسرم هرگز نگران نباش که اگر شهید شدم، اگر هم فرزندى از ما به دنیا بیاید از تو این انتظار را دارم که همچون زهرا که چگونه فرزندش را بزرگ کرد و با کربلا زینب و حسین اسلام را پاینده {نگه} داشت، تو هم باید فرزندى بزرگ کنى که ادامه دهنده راه حسین و زینب باشند. همسرم تو را به خداى بزرگ مى سپارم و آرزوى موفقیت تو را مى کنم. 

و در پایان از خدا آرزوى پیروزى نهایى اسلام و سلامتى امام را خواهانم.  

 خدایا، خدایا تو را به جان مهدى، تا انقلاب مهدى، حتى کنار مهدى خمینى را نگهدار. از عمر ما بکاه و بر عمر رهبر افزاى، رزمندگان اسلام نصرت عطا بفرما.

والسلام : منصور سودی

 ( یاد و نامش برای همیشه تاریخ جاوید و پاینده )

لازم به توضیح است که وصیت نامه فوق چندسال قبل از شهادت سردارمنصور سودی به قلم تحریر درآمده و هنگامه شهادت ، سردار دلاور صاحب فرزند دختری یکساله بوده که الان بعد از 27 سال برای خودش خانمی شده .

ســلامـی چــو بـوی خــوش آشـنـایـی

بـــدان مـــردم دیـــدة روشــنـایـی

نمـی بـیـنـم از هـمدمـان هـیـچ بـرجـای

دلـم خـون شـد از غـصـه سـاقـی کـجایـی

(حافظ) 

با ذکرصلواتی یاد و نام تمامی شهیدان دل باخته حق و حقیقت را گرامی داشته

و برای فرج آقا صاحب عصر و زمان (عج) دعا کنیم .

(با التماس دعا )